Το βάρος απόδειξης σε εργατική διαφορά
Στο κυπριακό εργατικό δίκαιο το βάρος απόδειξης βαρύνει την πλευρά του εργοδότη. Ξεκινώντας με τον Περί Ενημέρωσης του Εργοδοτουμένου από τον Εργοδότη για τους Όρους που διέπουν τη Σύμβαση ή τη Σχέση Εργασίας Νόμο του 2000, είναι ξεκάθαρο ότι ο εργοδότης φέρει το βάρος της απόδειξης για το γεγονός της ενημέρωσης του εργοδοτούμενου για τους όρους της απασχόλησης. Για να μη βρεθεί λοιπόν ένοχος ο εργοδότης θα πρέπει να αποδείξει ότι η παράλειψη για πληροφόρηση έγινε με εύλογη αιτία.
Στον Περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμο του 1967 πάλι, αναφέρεται ρητά πως σε οποιαδήποτε διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών για τερματισμό απασχολήσεως εργοδοτούμενου από τον εργοδότη τεκμαίρεται, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, ότι ο τερματισμός δεν έγινε για τους λόγους που παρέχουν δικαίωμα στον εργοδότη να απολύσει κάποιον χωρίς το δικαίωμα αποζημίωσης. Με άλλα λόγια ο εργοδότης θα πρέπει να αποδείξει πως ο τερματισμός των υπηρεσιών έγινε σύμφωνα με όσα διαλαμβάνονται στον Νόμο, με προειδοποίηση και για εύλογη αιτία.
Στην υπόθεση ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΤΔ v. Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου (2010) 1 ΑΑΔ 392, λέχθηκε πως η παροχή υπηρεσιών σε ανταγωνιστική επιχείρηση κατά τρόπο που συγκρούεται με συμφέροντα του εργοδότη θα συνιστούσε δικαιολογημένο και νόμιμο λόγο απόλυσης. Εντούτοις, στην εν λόγω υπόθεση διαπιστώθηκε ότι το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, σύμφωνα με το οποίο οι εφεσείοντες/εργοδότες δεν κατάφεραν να ανατρέψουν το τεκμήριο της νομιμότητας της απόλυσης του εφεσίβλητου/εργοδοτουμένου, ήταν αιτιολογημένο και απότοκο των ευρημάτων και συμπερασμάτων ως προς τα γεγονότα από τη μαρτυρία που δόθηκε και αξιολογήθηκε από το Δικαστήριο αυτό. Οι εφεσείοντες δηλαδή δεν κατάφεραν να αποσείσουν το βάρος απόδειξης που είχαν, καθώς ήταν εύρημα του Δικαστηρίου ότι το μόνο που έκανε ο εφεσίβλητος ήταν να παράσχει βοήθεια λύνοντας κάποιες απορίες που είχε συνάδελφός του από άλλο ανταγωνιστικό τηλεοπτικό κανάλι. Επιπρόσθετα από την μαρτυρία, οι εφεσείοντες δεν απέδειξαν ότι παραβλάπτονταν τα συμφέροντα αυτών, αλλά ούτε ότι η συνεργασία του εφεσίβλητου με συγκεκριμένη εταιρεία (Ina New Services) συνιστούσε ανταγωνιστική εργασία, όταν μάλιστα ο πρόεδρος των εφεσειόντων συμφώνησε προς αυτήν.
Περαιτέρω στην υπόθεση Παναγιώτης Κουντουρίδης Λτδ v. Κώστα Γεωργίου (2003) 1 ΑΑΔ 980, όπου οι εργοδότες υποστήριξαν ότι ο εργοδοτούμενος αποχώρησε οικειοθελώς από την εργασία του λόγω ρήξης που επήλθε μεταξύ αυτού και του επιστάτη στον χώρο της εργασίας του, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι έφεραν το βάρος απόδειξης επί των ισχυρισμών τους.
Είναι αναμφίβολο λοιπόν ότι σε περίπτωση τερματισμού υπηρεσιών λόγω παροχής υπηρεσιών σε ανταγωνιστική επιχείρηση κατά τρόπο που συγκρούεται με τα συμφέροντα της εταιρείας, θα πρέπει να δίνονται, από την πλευρά του εργοδότη, συγκεκριμένα και ικανοποιητικά στοιχεία που να αποδεικνύουν το πιο πάνω. Θα πρέπει ο εργοδότης να αποδεικνύει ότι δεν υπήρξε αυθαίρετος και χωρίς εύλογη αιτία τερματισμός των υπηρεσιών του εργοδοτούμενου ώστε να ανατρέπει το τεκμήριο της παράνομης απόλυσής του.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με το δικηγορικό γραφείο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..
