Προ λίγων ημερών ο υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδος παρουσίασε στο Υπουργικό Συμβούλιο, το νομοσχέδιο για τις σχέσεις γονέων και τέκνων, μετά την απόφαση των γονέων να διακόψουν την έγγαμη συμβίωσή τους. Σημειωτέον, ότι το το οικογενειακό δίκαιο στην Ελλάδα δεν έχει αναμορφωθεί από το 1983. Το νέο δίκαιο γονικής μέριμνας δεν θα διακρίνει μεταξύ των γονέων, αφού καθιερώνεται η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας και από τους δύο γονείς μετά το διαζύγιο. Περαιτέρω προκρίνονται εναλλακτικές μέθοδοι επίλυσης των οικογενειακών διαφορών (λ.χ. διαμεσολάβηση), ώστε το Δικαστήριο να είναι η έσχατη λύση, θεσπίζεται μαχητό τεκμήριο του 1/3 για την επικοινωνία του παιδιών με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, προκειμένου να εξασφαλιστεί αυξημένη επικοινωνία και ποιοτικός χρόνος μεταξύ τους, θεσπίζονται αντικειμενικά κριτήρια κακής άσκησης της γονικής μέριμνας (π.χ. η μη καταβολή επιδικασθείσας διατροφής ή η διάρρξηση των σχέσεων του παιδιού με τον άλλο γονέα κ.ά.
Ωστόσο και στην Κύπρο η Επιτροπή Νομικών πρόκειται να ψηφίσει πακέτα νομοσχεδίων που θα θέσουν τα διαζύγια σε νέα βάση. Με την λύση του γάμου των γονέων, αμφότεροι θα διατηρούν εξ ημισείας την γονική μέριμνα του παιδιού, ώστε να διασφαλιστεί η επαφή και με τους δύο γονείς.
Και οι δύο χώρες διατείνονται, ότι το κεντρικό κριτήριο των επιχειρούμενων αλλαγών είναι το συμφέρον του παιδιού, αλλά φαίνεται να λαμβάνεται υπ’ όψιν μόνο η ισότητα των δύο φύλων, ήτοι των γονέων, αφού και στο ισχύον δίκαιο, προνοείται, ότι η γονική μέριμνα είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων, οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Κάθε σχετική απόφαση των γονέων πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου και σε περίπτωση διαφωνίας ως προς την άσκησή της αποφασίζει το Δικαστήριο, στην κρίση του οποίου αποφασιστικό ρόλο για την επίλυση της διαφωνίας διαδραματίζει, ομοίως, το συμφέρον του τέκνου. Κατά συνέπεια, ακόμη και μετά την λύση ενός γάμου είναι καθήκον και δικαίωμα αμφότερων των γονέων η από κοινού λήψη αφορώντων το παιδί αποφάσεων. Περαιτέρω, τα Δικαστήρια δύσκολα αφαιρούν την γονική μέριμνα από τον ένα γονέα και αυτό, που ουσιαστικά αναθέτουν είναι η φύλαξη του τέκνου στον ένα γονέα.
Αν και ο καιρός θα δείξει, καθώς και οι επίμαχες διατάξεις, που σκοπούν και τι θα επιτύχουν οι εν λόγω τροποποιήσεις, το σίγουρο είναι, ότι το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να μην λαμβάνουν χώρα οριζόντιες ρυθμίσεις, αλλά να λαμβάνονται οι αποφάσεις, στην βάση των πραγματικών περιστατικών της κάθε υπόθεσης.
